Pamięć wody, czyli nieograniczony twardy dysk natury

Pamięć wody, której istnienie potwierdzają najnowsze badania, zmienia całkowicie nasze postrzeganie tej, jakby się zdawać mogło, pospolitej substancji. Jak wiemy, woda jest jednym z najbardziej powszechnych związków chemicznych, występujących w całym Wszechświecie.

Nasza własna planeta zawdzięcza wodzie swoją piękną, błękitną barwę, która jest efektem pokrycia Ziemi – w aż 71 procentach – przez rzeki, morza i oceany. Woda jest dla nas czymś zwyczajnym i ogólnodostępnym. Nie nawykliśmy traktować jej w sposób szczególny i nie przywiązujemy tak na dobrą sprawą, zbyt dużej wagi do wody, chyba że zaczyna nam jej brakować.

W świetle najnowszych badań okazuje się jednak, że ta powszechność wody w materialnej strukturze wszechświata, może wcale nie być przypadkowa, a jak najbardziej celowa. Możliwe, że najnowsze odkrycia dotyczące niesamowitych właściwości wody, rzucą światło na jej prawdziwą rolę w budowie materii i zachowywaniu oraz przekazywaniu informacji, które zostały zakodowane w jej cząsteczkach.

Rola i znaczenie wody

Z fizycznego i biologicznego punktu widzenia, woda jest niezbędna do życia, zarówno dla ludzi, jak i zwierzą, a także roślin. Ciało człowieka jest w ok 60 – 70 procentach zbudowane z wody. U noworodków ten procent jest jeszcze większy. A nasze mózgi składają się aż w 85 procentach z wody. Jak widać, jest ona jednym z głównych składników naszych ciał. Czy pytanie dlaczego tak jest, nie byłoby właściwe w tym miejscu?

Człowiek bez jedzenia jest w stanie przetrwać nawet kilka tygodni. Jednak bez wody może przeżyć tylko od 4 do 7 dni. Nie da się ukryć, że woda jest podstawą naszego biologicznego przetrwania. Jednak oprócz znaczenia stricte biologicznego, woda odgrywa o wiele większą rolę, którą de facto dopiero poznajemy.

Badania nad strukturą wody

Struktura wody jest przedmiotem badań już od kilkudziesięciu lat. Jednymi z pierwszych naukowców, zajmujących się badaniem pamięci strukturalnej wody, byli: francuski immunolog Jacques Benveniste, a także twórca homeopatii Samuel Hahnemann. Duży wkład w badania nad pamięcią wody mieli także Rosjanin S. Zenin i japoński naukowiec Masari Emoto.

Doświadczenia dotyczące pamięci wody wyglądały w ten sposób, że poddawano jej cząsteczki różnym wpływom środowiskowym, takim jak np. magnetyzacja, działanie polem radiowym, oddziaływanie dźwiękiem, światłem czy nawet świadomością człowieka, poprzez programowanie wody za pomocą myśli czy pozostawienie jej na jakiś okres czasu, w jakimś konkretnym otoczeniu.

Wyniki tych badań okazały się zaskakujące. Pokazują one, że wodę można nie tylko naenergetyzować czy namagnetyzować. Można również zmieniać jej strukturę molekularną, poprzez oddziaływanie na nią myślami i emocjami.

Masari Emoto przeprowadził szereg eksperymentów, w których na wodę oddziaływano poprzez muzykę, słowo pisane, słowo mówione, a także wysyłano w sposób świadomy różnego rodzaju myśli i emocje. Następnie zamrażano wodę. W wyniku eksperymentów, struktury zamarzniętej wody, w zależności od wpływu i rodzaju poszczególnych czynników, diametralnie się między sobą różniły.

Tam gdzie oddziaływanie było pozytywne, kryształki wody przyjmowały piękne i harmonijne kształty, porównywalne do płatków śniegu. Natomiast bodźce, która można uznać za negatywne sprawiały, że zamarznięte kryształki wody przyjmowały struktury brzydkie i chaotyczne.

Przykładem takiego oddziaływania było wystawienie wody na wpływ muzyki klasycznej i hard rockowej. W pierwszym przypadku kryształki były harmonijne, w drugim był to raczej chaotyczny zlepek molekuł.

Podobnie było z butelkami napełnionymi wodą, na które naklejono dwa napisy: na jednym było to słowo miłość, a na drugim np. zabiję cię. Wynik był podobny. W przypadku miłości kryształki tworzyły piękne wzory, natomiast efektem oddziaływania drugiego napisu był wzór o kształcie  chaotycznym i poszarpanym.

Teraz wyobraźmy sobie nasze ciało, które jest zbudowane w ponad połowie z wody. Jaki wpływ mogą mieć na nas negatywne słowa czy przebywanie w szkodliwym środowisku, które programuje wzór naszej wody w sposób niespójny i chaotyczny?

Pamięć wody – jak to się dzieje?

Jak to możliwe, że woda może posiadać pamięć i być nośnikiem informacji, który niewiele różni się od pamięci USB czy płyty CD?

Woda jest związkiem chemicznym o wzorze H2O. Cząsteczka wody składa się z jednej molekuły tlenowej i dwóch wodorowych. Cząsteczki wody łączą się ze sobą na zasadzie dwubiegunowych polaryzacji – cząsteczki tlenu przyciągają do siebie – przeciwnie spolaryzowane – cząsteczki wodoru.

W ten sposób tworzą się unikalne struktury molekularne wody, które jak się okazuje, nie powstają w sposób całkowicie przypadkowy, a są sumą wypadkową wpływu wielu różnych czynników zewnętrznych.

To jaką woda przyjmuje strukturę zależy od wpływu środowiska, z którego pochodzi. A dana struktura wody jest swego rodzaju nośnikiem zakodowanych informacji, na temat tego środowiska.

Wpływ na strukturę wody mają takie rzeczy jak:

• środowisko przebywania,
• oddziaływanie pól energetycznych,
• czynniki zanieczyszczające,
• czynniki oczyszczające,
• wpływu myśli i emocji.

W ten sposób woda jest nośnikiem informacji, zaczerpniętych z otoczenia, w którym się znajdowała.

I właśnie dlatego można stwierdzić, że woda pełni rolę twardego dysku natury, który zachowuje informacje, o każdej materii z jaką woda miała do czynienia. Za sprawą wody następuje wymiana informacji pomiędzy wszystkimi pozostałymi strukturami materialnymi. Można powiedzieć, że woda jest substancją, która na zasadzie przekazywania informacji molekularnych, jednoczy wszystkie organizmy żywe z otaczającą je materią.

Taka wymiana informacji nie byłaby możliwa, gdyby woda nie była wszechobecna. A fakt, że woda jest praktycznie wszędzie, powoduje to, że wymiana informacji, przenoszonych przez cząsteczki wody, jest praktycznie nieograniczona.