Smoki są postaciami bardzo często występującymi w różnych filmach, baśniach, mitach i legendach, ale czy mogły istnieć na prawdę? A może nadal żyją? Wyobrażamy sobie je jako wielkie gady pokryte łuską, z wielkimi skrzydłami, długim ogonem. Są inteligentne i sprytne, często zioną ogniem. Pierwsze wzmianki o smokach dotyczą 4000 lat p.n.e. Zamieszkiwały one przeróżne miejsca, w wodach oceanów, w ziemi, w jaskiniach oraz ciemnych pieczarach.
W każdej kulturze znajdziemy jakieś opowieści o smokach. Najprawdopodobniej smok wiąże się to z postacią dinozaurów, jednak do końca nie mamy pewności, ponieważ niektórzy twierdzą, że smoki istnieją naprawdę. W wielu przedstawionych obrazach smoków, są one podobne do węży czy jaszczurek, jednak w dużo większych rozmiarach.
Przeróżne są interpretacje symboliki smoka. Jego ciemna strona ukazuje go jako brak tolerancji, samolubności, skłonności do samokontroli, pożądliwości i zaciekłości. Smokowi przypisuje się takie kamienie jak kryształy, złoto, diamenty. Do symboli smoka należą: kryształowa kula, perła oraz magiczne skarby.
Postać smoka towarzyszy człowiekowi od początku świata i zajmuje istotne miejsce. Już w biblii znajdziemy informacje o tych stworzeniach. Sumerowie, Asyryjczycy, Persowie i Hindusi opowiadali o nich. Smoki znane były również wśród Słowian i Germanów. Bardzo istotne jest to, iż od zarania dziejów ludzie mówili, opisywali i przedstawiali na obrazach smoki. Na różnych kontynentach, różni ludzie mówili o tych samych stworzeniach jakimi były smoki. Jest to zadziwiające podobieństwo, świadczące o prawdopodobnym istnieniu smoków.
Smok w różnych kulturach
Smoki w historii odgrywały zazwyczaj negatywną rolę. W Chinach natomiast mają zazwyczaj znaczenie pozytywne, tak jak w wierzeniach celtyckich.
W średniowieczu ludzie bardzo wierzyli w istnienie smoków. W wielu kuluarach związane były one z żywiołami ziemi i wody. Smokom często składano ofiary w wodzie. W mitologii nordyckiej smok był związany z światem podziemnym oraz zmarłymi. Pierwsze informacje o smokach pochodzą z Mezopotamii oraz starożytnego Egiptu. W starożytności smoki uważane były za zwierzęta symbolizujące mądrość. Archeologowie znaleźli na terenie Egiptu i Izraela obrazki przedstawiające sceny polowań skrzydlatych węży na bydło. W tym czasie bowiem smoki wyobrażano sobie jako ogromne, skrzydlate węże.
Wąż występuje również w konstelacji gwiazd np. Drogi Mlecznej. Akadowie określali ją jako „niebieski wąż Labbu”. W starożytnej astrologii występują takie pojęcia jak Wąż Wodny Hybryda, Smok czy Wężownik.
W Indiach za nauczyciela ludzkości uważano 7-głowego węża Śleszy. Utożsamiany był z nieśmiertelnością.
U Azteków upierzony wąż uważany był za dobroczyńcę ludzkości. Pokryty był piórami pięknego ptaka, posiadał on ogon grzechotnika.
W biblii istniej również wiele wzmianek opisujących smoki. W księdze Hioba smok opisany jest jako wielki potwór ziejący ogniem, z nozdrzy wydobywa się dym. Jest to stworzenie o potężnej sile, ciężko byłoby go pokonać w walce.
Etiopoczycy posiadają wiele opisów dotyczących smoków. Przedstawiają je jako olbrzymie, skrzydlate zwierzęta, pożerające nawet słonie.
W kulturze rosyjskiej dobrze znany jest smok Kościejew, nieśmiertelne stworzenie, które dobrze ukryło swoją duszę poza ciałem.
W średniowieczu smoki zostały dokładnie opisane w bestiariuszach. Były to księgi przedstawiające ówczesne zwierzęta. Opisy w nich zawarte są bardzo poważne, dokładnie opisują smoki. Teraźniejsze badania naukowe nie biorą ich zbyt poważnie, jednak wiele z tych opisów znalazło swoje odzwierciedlenie w odkryciach archeologicznych.
Chiński smok
Symbolika smoka w Chinach jest bardzo ważna. Chińczycy czasem nazywają się potomkami smoka. Wizerunek smoka z ciałem węża, z potężną głową stanowił kiedyś symbol władzy cesarza. Bardzo często występuje w wyobrażeniach mitologicznych i kosmologicznych. W mitologii chińskiej smok jest dobrodusznym stworzeniem. Oprócz symbolizowania władzy cesarskiej, jest symbolem męskiej, zapładniającej siły przyrody. Jest jednym z czterech zwierząt przypisywanych do stron świata, zajmuje miejsce na wschodzie. Smoki mają przeróżne zdolności, potrafią się zmniejszać i powiększać lub przybierać przeróżne postacie. Smokom w odcieniach zieleni i błękitu przypisywano zdrowie i pomyślność. Smoki w kulturze chińskiej przedstawiane były w przeróżnych postaciach i ich interpretacji jest wiele. Czasami przybierały postać np. węży z stopami i rogami jelenia, czy uszami wołu.
Liczba symbolizująca smoka to dziewięć, a spotęgowanej siły męskiej to trzy.
W Chińskiej kosmologii wyróżnia się cztery kategorie tych stworzeń:
Smoki ziemi –zamieszkujący rzeki i jeziora i ukrywający się w głębinach wód.
Smoki duchów –to one wpływały na pogodę i wiatr, często dryfujące po niebie. Dbały one o pomyślność plonów.
Smoki nieba – smoki te były strażnikami nieba, chroniły siedzibę bogów.
Smoki jako strażnicy skarbów – często smoki przedstawiane były jako strażnicy kosztowności i skarbów ukrytych gdzieś głęboko w ziemi. Każdy z nich posiadał perłę, której dotknięcie wiąże się z natychmiastowym jej rozmnożeniem. Perły symbolizowały mądrość.