Miasto z Białego Marmuru
Archeolodzy mają bardzo trudną a zarazem fascynująca pracę. Jednym z ich celów poszukiwań było tajemnicze Białe Miasto leżące w regionie Mosquito, które znajduje się między Hondurasem a Nikaraguą, w Ameryce Środkowej. O tym tajemniczym miejscu krążyło wiele legend, jednak nikt nie mógł go odnaleźć. Miasto to nazywano Białym Miastem, miastem z Białego Marmuru lub Miastem Małpiego Boga. Poszukiwacze poznali wiele opowieści dotyczących tego regionu i cały czas przypuszczali, że region Mosquita kryje ruiny potężnego miasta.
Mieszkańcy Białego Miasta Mosquitii wzorowali się na swoich sąsiadach Majach, budując podobne budowle i osadę. W końcu, w ogromnej gęstwinie lasu deszczowego członkowie ekspedycji odkryli ruiny miasta, zamieszkiwanego przez nieznaną cywilizację, która do tej pory nie ma swojej nazwy.
W jednym miejscu odnaleziono ponad dwieście cennych obiektów. Miejsce to musiało być rodzajem ołtarza, gdzie składano ofiary i dary. Właśnie tutaj wszystkie rzeczy były starannie ułożone na powierzchni wykonanej z czerwonej gliny. Wiele przedmiotów zdobionych było rzeźbami, często występowała postać jaguara, dlatego też miasto to również ma kolejną nazwę „Miasto jaguara”. Znajduje się tam również kamienny posąg tego zwierzęcia. Wiele z tych cennych darów było celowo porozbijanych, świadczy to o znanym rytuale rozbijania naczyń i różnych przedmiotów przed wkładaniem ich do grobów.
W tym miejscy dokonywano obrzędu „zamknięcia”, poprzedzającego całkowite opuszczenie miasta. Rozbijane naczynia miały uwolnić tutejsze duchy. Archeolodzy odkryli tam wiele placów, nasypów i piramid. Uczestnicy wyprawy sporządzili dokładne notatki, jednakże nie jest ujawnione publicznie położenie tego miasta, by nie narazić znalezisko na kradzieże, ponieważ wszystkie obiekty pozostały na miejscu.
Tajemnicze miasto Inków
Miasto Machu Picchu to słynne miasto Inków. Prawdopodobnie powstało w XV wieku za panowania Pachacuti Inca Yupanqui. W górnej części znajdowała się Świątynia Słońca, Pałac Królewski oraz Grobowiec Królewski.
W drugiej, dolnej części znajdowały się domy tutejszej ludności. Miejsce to było zamieszkiwane przez około 1500 ludzi. Budynki wykonane były z kamienia, budowano z nich również kamienne mury. W ogrodach uprawiano ziemniaki, kukurydzę i inne warzywa. W mieście tym znajduje się Świątynia Trzech Okien, Wieża Słońca – w tych budowlach, obserwując słońce obliczano różne daty.
Święte miasto Khmerów
Angkor jest pozostałością po dawnej stolicy Imperium Khmerskiego. Całość tego kompleksu miejskiego zajmuje ponad 400 km kwadratowych. Ciągle trwają tutaj badania archeologiczne, miasto stanowi niezwykłą atrakcję dla turystów.
Na teranie miasta znajduje się świątynia hinduistyczna Angkor Wat. Angkor oznacza „Święte Miasto”. Cały kompleks posiadał budynki mieszkalne, świątynie, sieć infrastrukturalną, pałace. W królestwie Khmerów najpierw najważniejszy był hinduizm, właśnie tam wybudowano jedną z największych świątyń hinduistycznych na świecie.
Biblijny Babilon
Wymieniając tajemnicze miasta, nie można pominąć Babilonu. Babilon przedstawiony jest w Apokalipsie świętego Jana jako symbol zła.
Został on założony przed czterema tysiącami lat przed naszą erą przez Akadów w Mezopotamii nad Eufratem. Najpierw była to mała osada, która rozrosła się w znaczące miasto. Babilon stał się ważnym ośrodkiem około 1790 roku przed naszą erą, wtedy to został wybrany na siedzibę królów imperium babilońskiego. To Hammurabi rozbudował miasto.
Niestety na początku VII wieku p.n.e. asyryjski król Sennacheryb nakazał zniszczyć miasto, tak też się stało. Babilon jednak później został odbudowany. Życie rozkwitło w nim na nowo. Nieopodal miasta wznoszą się resztki murów słynnej wieży Babel.
Jak mówi Biblia, była to olbrzymia budowla, którą wznosili ludzie. Miała ona sięgać aż do nieba. Miała być znakiem dla ludzkości, by ta się nie rozproszyła po ziemi. Bóg jednak zobaczył tą budowlę i postanowił pomieszać ludziom języki. W ten sposób nie mogli się porozumiewać i nie dokończyli wieży. Tak też Pan Bóg rozproszył ludzkość po ziemi.
Kartagina – bogactwo starożytnej krainy
Kartagina została założona w 814 r p.n.e. przez Fenicjan. W III w.p.n.e. była ona bardzo ważnym miastem ze względu na handel i politykę. W tym czasie nastąpił rozkwit tego miasta. W wyniku wojen z Rzymem Kartagina została zniszczona, później odbudowana jako kolonia rzymska. Zarządzali nią również Bizantyjczycy, Wandalowie, Arabowie, w XVI wieku władało nią Imperium Otomańskie.
Kartagina przechodziła z rąk do rąk w wyniku licznych konfliktów zbrojnych. Kartagina miała swoją bogata kulturę i historię. Mieszkańcy uprawiali winogrona, oliwki z których produkowano przeróżne wyroby. Mieli dobrze rozwiniętą sieć handlową oraz strategicznie rozmieszczone porty. Około 500 r.p.n.e. handel biżuterią, tkaninami i klejnotami kwitł i zapewniał mieszkańcom dostatek.
Kartagińczycy byli również doskonałymi żeglarzami, sami budowali statki, posiadali swoją flotę morską. Niestety zawistni Rzymianie przyczynili się do upadku tej wspaniałej kultury, podbili bowiem Kartaginę i zniszczyli ją.